Torres del Paine

Op 29 november gaan we op weg naar het zuiden. Eerst met de bus naar Antofagasta en daarna vliegen. Als je ooit overweegt om naar Antofagasta te gaan, niet doen! Het is een vreselijk lelijke en depressieve stad. Met twee uur vertraging komen we aan in Santiago, waar we de nacht op het vliegveld doorbrengen. Bij gate 29 t/m 32 heb je bankjes zonder leuningen en het is er lekker rustig. Tot mijn eigen verbazing slaap ik heerlijk en als ik mn ogen open doe zit de hele wachtruimte vol met mensen. Hahaha, zal er wel heel charmant uit hebben gezien! Behalve goede slaapmogelijkheden heeft het vliegveld van Santiago nog een voordeel: lekkere koffie! Eindelijk!!

Rond 13 uur komen we aan in Punta Arenas. Op het vliegveld blijken ook bussen te vertrekken naar Puerto Natales (daar willen we heen). Alleen kan je er geen kaartjes voor kopen. Blijkbaar moet je dat van tevoren regelen of anders moet je naar het centrum van Punta Arenas. Dus we nemen het transfer busje. We komen een Engels gezin tegen die hetzelfde plan hebben. Ze blijken al 6 maanden aan het reizen te zijn met de kids (8 en 10 jaar) en zijn begonnen in Alaska. Geweldig om te zien hoe ze het aanpakken. Vader gaat op zoek naar accomodatie en moeder doet onder een boom spelletjes met de kids. Wij besluiten ook de volgende dag de bus te nemen. De hostels blijken allemaal volgeboekt en naar een uur ronddwalen met backpack belanden we in een hotelletje wat een beetje Duits aandoet.

Om 8 uur vertrekt de bus naar Puerto Natales en rond het middaguur komen we aan in hostel Niko's II adventure. De rest van de dag spenderen we aan het voorbereiden van onze hike door het NP Torres del Paine (om 15 uur naar de gratis voorlichting bij hostel Erratic Rock, kampingspullen huren en voedsel inslaan voor drie dagen). Om de bekende W helemaal te kunnen lopen, heb je minstens vier dagen nodig. Die hebben we helaas niet, dus doen we bepaalde gedeeltes.

Dag 1
De bus vertrekt om 7:30 naar het park. Bij de eerste stop (Laguna Amarga) nemen we de shuttle naar camping Las Torres. En dan komt het leukste gedeelte. De tent opzetten. Met windkracht 10. In Nederland wordt met deze windsnelheden gelijk een code rood weeralarm afgegeven, maar hier is het de normaalste zaak van de wereld. Er is ook geen regen, hagel of onweer, alleen een hele harde wind. Onweer schijnt trouwens helemaal niet eens voor te komen in dit deel van Chili.

Als de tent staat en de haringen extra verstevigd zijn met een berg stenen, gaan we op pad naar de bergen waaraan het park zijn naam te danken heeft. Het is een pittige klim omhoog tot aan Campamento Chileno. Onderweg komen we drie jongens tegen die met het grootste gemak met volle bepakking naar boven stuiven. Die hebben dit vast vaker gedaan! We vallen sowieso een beetje uit de toon met ons bij elkaar geraapte wandeloutfit. Het lijkt hier wel een mode show voor een outdoor catalogus. Het tweede deel van de route leidt door een bos. Echt ontzettend mooi! Onderweg begint het licht te sneeuwen wat een magisch effect geeft. Jammer genoeg blijven de Torres de Paine gehuld in wolken, maar het was een lekkere wandeling!

Dag 2
Yeah, de tent heeft de nacht overleefd! Na een ontbijt met noodlesoep nemen we de shuttle terug naar Laguna Amarga. Vanaf daar pakken we de bus naar Lago Pehoé en dan de catamaran naar camping Paine Grande. We kiezen een strategisch plekje voor de tent (tegen de bergwand aan) en gaan op weg naar Campamento Italiano. Onderweg komen we weer van alles tegen; besneeuwde bergtoppen, gekleurde bloemen, beekjes, vogels. Terug op de camping komen we het Engelse gezin weer tegen, waar we nog even gezellig mee kletsen. Gelukkig heeft deze camping een binnen keuken, want het is behoorlijk koud! Omdat de die hard hikers nou niet bepaald gezelligheidsmensen zijn, liggen we vroeg op bed (lees een matje van 5 mm ;)

Dag 3
O nee, de koffie is op! Gelukkig is er een reddende engel die een enorme pot oploskoffie meegesjouwd heeft. En poedermelk! Hij is nu al mn vriend :). Edwin blijkt afkomstig uit Barendrecht en loopt samen met de Engelse Tommy de W. We besluiten om met zn vieren naar de Galcier Grey te gaan. Op de route zien we overal verbrande bomen. Het verhaal gaat dat een tourist aantal jaar geleden zijn toiletpapier verbrandde en daarmee een bosbrand veroorzaakte in het zuidwestelijke deel van het park. Echt zonde! Na 1,5 uur komen we aan bij Lago Grey, het meer waar de gletsjer op uitkomt. Wauw, er drijven kristalblauwe ijsschotsen in het water! Tijd voor een korte pauze om van dit prachtige uitzicht te genieten :). We lopen nog een half uurtje verder en kijken dan uit op de gletsjer. Nice! Ook hier waait het ontzettend hard, je kan gewoon hangen in de wind. Omdat we van verschillende mensen gehoord hebben dat het uitzicht niet beter wordt naarmate je verder loopt, besluiten we om terug te gaan. Tijd voor een wijntje! En nog een en nog een... Om 18:30 vertrekt de boot terug. Deze keer is het water rustiger en kunnen we lekker buiten zitten. We zien zelfs de Torres del Paine nog in de verte!

Vanaf Lago Pehoé nemen we de bus en komen om 22 uur aan in Puerto Natales. We doen nog een drankje met Edwin, Tommy en Andrew (een Canadees van 61) in een lokale pizzeria. Om middernacht komen de pepernoten (o nee, kruidnootjes op zn Rotterdams) op tafel. Het is 5 december! Nu maak ik vrienden met Edwin ;). Uiteraard willen we de lokale bevolking ook laten meedelen in onze feestvreugde. Maar probeer het Sinterklaas feest maar eens uit te leggen aan een buitenlander. Dat is echt hilarisch! Als de pizzeria dicht gaat, is het toch echt tijd om naar bed te gaan. Het was een super gezellig dagje!