Zuid-Argentinië

Het is weer vroeg dag op 5 december. Om 7 uur vertrekt de bus naar de Perito Moreno gletsjer. Het belooft een lange dag te worden en ik vraag me af of dit het allemaal waard gaat zijn. Of we niet weer in een horde toeristen belanden die het uitzicht verpesten.
De gletsjer ligt vlakbij het stadje El Calafate in Argentinië. We moeten dus de grens over en dat is altijd weer een hele onderneming. Je zou toch zeggen dat er inmiddels een efficiënt systeem zou moeten zijn als er elke dag honderden mensen de grens passeren. Maar nee. Bus uit, bus in, formulieren, stempels, tassen scannen en vooral lang wachten tot de douane beambten in actie komen.

Na een recordaantal toiletstops komt de bus rond 13:00 uur aan bij Los Glaciares National Park. We besluiten om niet mee te gaan met de boot die op de Lago Argentina naar de gletsjer vaart. Het is ongetwijfeld heel mooi om de gletsjer vanuit een ander perspectief te zien, maar het kost ook weer veel tijd. Samen met nog een frans stelletje worden we afgezet tegenover de Perito Moreno gletsjer. Er zijn uitzichtpunten op verschillende niveau's, waardoor je de uitgestrektheid van de ijsmassa kunt zien maar ook hoe gigantisch de ijsbrokken zijn! De Perito Moreno beweegt 2 meter per dag en dat maakt het zo bijzonder om naar te kijken en te luisteren. Constant breken er stukken ijs af, wat een gedonder veroorzaakt dat je het beste kunt vergelijken met onweer. En als je geluk hebt breekt er een stuk aan de voorkant af. We hebben ruim twee uur rondgelopen en steeds veranderde de vorm en de kleur van het ijs. En it was our lucky day: een groot brok ijs hield het niet langer en stortte met een hoop gedonder in het meer...net toen ik aan het filmen was :). Wauw, dit is echt een van de mooiste natuurfenomenen die ik ooit heb gezien!
Om vijf uur vetrekt de bus weer richting Puerto Natales. Onderweg weer prachtige luchten gezien, net schilderijtjes. In El Calafate stoppen we drie kwartier om het stadje te bekijken. Ziet er heel gezellig uit, jammer dat we geen tijd meer hadden om hier een paar dagen te blijven. Na een lange busrit met wederom een ellendige grensovergang komen we om 23 uur bij het hostel aan. De 61-jarige Canadees zit er ook, dit keer met zn twee vrienden. Een van hen spaart foto's van lange, blonde vrouwen dus ik word snel op de gevoelige plaat vastgelegd. Heel fijn... Onder het genot van een biertje boek ik nog snel een hotelletje in Ushuaia. Daarna snel naar bed, want de volgende dag moeten we wederom om 6 uur opstaan. Leuk joh, vakantie ;p.

Het buskaartje naar Ushuaia hebben we geboekt via het hostel. Het lijkt erop dat het twee kaartjes zijn, dus we zullen wel ergens over moeten stappen. De conducteur komt iets vertellen in het Spaans. Ik begrijp er niks van en hij blijft het maar heel vriendelijk herhalen. Zonder enige gebaren of andere non-verbale communicatie. Lieve meneer, als ik het de eerste keer niet begrijp dan snap ik het de tiende keer ook niet. Uiteindelijk bleek dat we niet op een busstation moesten overstappen, maar gewoon ergens langs de kant van de weg. Tijdens de reis steken we nog met een pont bij windkracht 10 een kanaal over, passereren wederom de grens (duurt weer uren) en stappen in Rio Grande weer over op een minibus. Om 20:30 uur arriveren we eindelijk in Ushuaia, het meest zuidelijke stadje ter wereld!
Nadat we onze spullen gedropt hebben bij Casa de la Alba gaan we de stad in. Na vier dagen afzien hebben we nu wel een lekker maaltje verdiend. Ze hebben hier twee specialiteiten: lam en king krab. Mooi, die gaan we allebei uitproberen! Bij het eten van de king krab moet ik denken aan het tv-programma the deadliest catch. Wat die mannen moeten doorstaan om dit op mijn bord te krijgen...

De volgende dag slapen we uit. Dat is lang geleden! Gevolg is wel dat we geen tijd meer hebben om de penguintour te doen omdat ons vliegtuig die avond vertrekt. Helaas, maar er zijn genoeg leuke andere dingen te doen. In tegenstelling van wat de meeste mensen zeggen, vonden wij Ushuaia wel heel leuk. Net alsof je in een wintersport dorp bent! We pakken de taxi richting de gletsjer en worden afgezet bij een skilift. Die is niet in gebruik, waarschijnlijk omdat er geen sneeuw ligt. Via een mooi bospad langs de rivier lopen we naar beneden. Even lekker klimmen en klauteren en genieten van het uitzicht over Ushuaia en het Beagle kanaal. Terug in het dorp hebben we nog even tijd om het museum El fin del mundo te bezoeken. Musea in Argentinië zijn meestal erg klein en stellen niet zoveel voor. Maar het is wel interessant om te zien hoe de oorspronkelijke bewoners overleefden in dit ruige gebied. Op de terugweg naar het hotel komen we nog langs de haven waar vandaan de boten naar Antarctica vertrekken. Dat is een hele grote droom. Als we ooit de loterij winnen, dan stappen wij ook aan boord! Vandaag stappen we helaas alleen aan boord van een vliegtuig. Op weg naar Buenos Aires waar we de laatste drie dagen van de vakantie doorbrengen.